“De kinderen leren van mij en ik van de kinderen.”

Sharon Kroesen, OBS Oostenbrink (Hollandscheveld)

“Eerst gaf ik les in de bovenbouw en nu sta ik grotendeels voor de kleuters. Ik ben steeds een klas lager gegaan.” Sharon Kroesen (24) werkt als kleuterjuf op OBS Oostenbrink in Hollandscheveld. “Het eerste wat ik overboord heb moeten gooien is structuur. Bij de kleuters speel ik in op hun belevingswereld. Hebben ze vlinders gevonden? Dan gaan we die dag met vlinders rekenen. Er is zoveel ruimte voor spontaniteit bij de kleuters. En dat vind ik erg leuk. Elke dag weer.”

Het was flink schakelen voor Sharon. “Sinds dit jaar sta ik voor het eerst voor onze kleuterklas. Deze plek kwam vrij bij mij op school en aangezien ik geen eigen klas had, mocht ik dit doen. Uiteraard wel in overleg. Voor kleuters staan is echt een andere manier van lesgeven dan in de bovenbouw. In de eerste week begon een kind te huilen en om mama te roepen. Ik dacht: kind, neem mij alsjeblieft mee naar huis! Nu wil ik echt niets anders. Kleuters zijn zo onbevangen en eerlijk. Ik vind het fantastisch!“

De wisselwerking met de kleuters
Omgaan met kleuters werkt twee kanten op. “Ik leer ook veel van de kinderen. In het begin dacht ik: jongens, moeten we niet van half negen tot negen dit doen en dan een uurtje dat? Zij hebben die structuur nog niet. Dus als ze lekker aan het spelen zijn, laat ik ze iets langer spelen. Ik leer dingen loslaten en in te spelen op de belevingswereld van het kind. Daar moest ik heel erg aan wennen.”

“Werken in het onderwijs geeft ontzettend veel voldoening”, vervolgt Sharon. “Je draagt bij aan de ontwikkeling van al die kinderen. Daarnaast heb ik een goede band met collega’s en voer ik gesprekken met ouders. Door al die ervaringen, voel ik steeds meer zelfvertrouwen. Als ik volgend jaar weer de kleuterklas mag doen, weet ik door mijn ervaringen van nu steeds beter hoe dat werkt.”

Elke dag brengt weer iets anders
“Ik hoop dat ik dit werk nog lang mag doen. De ervaring van het voor de klas staan, gun ik iedereen. Het lijkt me heerlijk als kinderen over tien jaar terugdenken: weet je nog bij juf Sharon in de klas? Het besef dat je iets toevoegt aan het leven van een ander. Dat is een mooi besef en daar krijg ik geen genoeg van. Zodra ik ‘s ochtends op het schoolplein kom en ik zie die blije koppies, is mijn dag weer goed. Je kunt de hele dag met volwassenen werken, maar met kinderen is zoveel leuker!”

Bijleren van haar vriend
Bij Sharon thuis gaat het thuis soms nog even door over het onderwijs. Haar vriend werkt namelijk ook in het onderwijs. “Hij kan dingen makkelijker loslaten. Ik ben super perfectionistisch en wil iets direct afmaken. Mijn vriend leert mij dingen loslaten, want morgen is er weer een dag. Bij de kinderen gaat het loslaten steeds beter, nu daaromheen nog.” Gelukkig is thuiskomen voor Sharon ook een rustmoment. “We hebben het niet de hele dag over het onderwijs hoor”, sluit ze af met een knipoog.